Çörəyin dağılmasının bir çox mümkün izahı var. Bunun bütün səbəbləri taxıl istehsalında və ya saxlandığı yerdə axtarılmalıdır.
Birincisi, bu dezavantaj reseptin pozulması ilə əlaqəli ola bilər. Beləliklə, xəmirə çox az yağ əlavə edildikdə çörək parçalana bilər - belə bir xəmir çox quru olur və bişdikdən sonra tez dağılmağa başlayır. Həm də xəmirə çox miqdarda duz əlavə olunarsa və ya kifayət qədər su əlavə olunarsa, çörəyin keyfiyyəti pisləşəcəkdir. Xəmirə çox miqdarda maya əlavə olunsa və xəmir çox qalxsa çörək dilimlənmə zamanı parçalanacaq, ikincisi, istehsal zamanı xəmir yoğurma və qaldırma rejimi pozulduqda bu problem yarana bilər. Hamurun zəif yoğrulduğu çörək pis bir şəkildə əzilir, çünki yoğurma zamanı unun içərisindən xəmir düzgün bağlanması və bir çörək əmələ gəlməsi üçün lazım olan özü çıxır. Bir çox müasir çörək sexləri bişmiş məhsulların həcmini artırmaq və xəmirin qaldırılması üçün lazım olan vaxtı azaltmaq üçün xüsusi kimyəvi xəmir düzəldicilərindən - sistein, amilaz, kalsium asetat, sodyum tiosulfat istifadə edirlər (köhnə standartlara görə xəmir dörd saat ərzində qalxmalı idi)). Bu kimyəvi qatqılar xəmirin qalxma müddətini 4 dəfədən çox - yalnız 50 dəqiqəyə qədər azaldır. Ancaq bu zaman qənaətinin nəticəsidir ki, bu cür "sürətli" çörək dilimləndikdə çox parçalanır. Üçüncüsü, çörək hazırlandığı yüksələn xəmirin çox az turşuluğuna görə dağılır. Xəmirin azaldılmış turşuluğu, çörək bişirmək üçün lazım olan un keyfiyyətindəki dəyişikliklərin bir nəticəsi ola bilər - yəni təbii zülal və zülal kompleksinin xüsusiyyətləri. İçərisində az miqdarda kleykovina olan keyfiyyətsiz unun istifadəsi dağılmağa gətirib çıxarır, həmçinin çörək temperatur və bişirmə vaxtı, temperatur və rütubət saxlama şərtlərindəki səhvlərlə parçalana bilər. Fırından çox erkən çıxarılan boş bişmiş çörək əzilir. Və ya alternativ olaraq sobadakı istilik lazımi səviyyədə saxlanılmamışdır - çox quru çörək dağılacaq. Təzə bişmiş çörəyi qarışıqda, üstü örtmədən saxlayarkən, dağılmağa da başlaya bilər.
